"Drzazga" - Ewa Nowak

Przed sięgnięciem po jakąkolwiek z książek Ewy Nowak wzbraniałam się usilnie i długo, ale wiadomo, w końcu i mnie dopadła jedna z jej powieści pod tytułem „Drzazga”.

„A ty siej. A nuż coś wyrośnie.

A ty – to, co wyrośnie – zbieraj.

A ty czcij – co żyje radośnie,

A ty szanuj to, co umiera.

I pamiętaj – że dana ci pamięć:

Nie kłam sobie – a nikt ci nie skłamie.”

W poukładanym świecie szkolnej prymuski Marty wszystko byłoby idealnie, gdyby nie...drzazga – nielubiana, antypatyczna i złośliwa siostra Jagna. Jakie są powody zachowania Jagny i czy dziewczynom uda się znaleźć drogę do porozumienia?

Niezbyt zachęcający opis, prawda? No, ale jeśli zwróciłabym na to uwagę to prawdopodobnie nie wypożyczyłabym tej książki z biblioteki. Gdy zaczęłam czytać byłam mile zaskoczona.

Drzazga to powieść przedstawiona z perspektywy ukochanej córki swojej mamy, Marty, która jest faworyzowana i uważana jako 'lepsza' od swojej siostry Jagny. Jagna czuje się odtrącona i niekochana w domu rodzinnym więc pocieszenia szuka u zupełnie dla niej obcych ludzi. Historia ta pokazuje cierpienie obu dziewczyn, chociaż każda z nich przeżywa swoją traumę psychiczną inaczej. Nienawiść, jaka łączy siostry, wydaje się wieczna, a jednak autorka — bez ckliwych rozwiązań, bez naiwności, wskazuje drogę wyjścia z tego konfliktu. Rozszerza powieść w inne równie ciekawe i ważne wątki poboczne, których tutaj nie zdradzę.

„Wszystko jedno jaka jesteś; najważniejsze, że jesteś. Mojej kochanej mamusi.”

Najbardziej polubiłam Jagnę do której jak zauważyłam jestem trochę podobna. W szkole miła i uśmiechnięta a w domu wredna i wyszczekana. Mamy nawet takie same zwyczaje np: włączanie muzyki tak głośno jak tylko się da i parę innych. Czasami czułam się jakbym czytała o sobie. Jestem jedynaczką więc nie mogę niestety zrozumieć tej książki dogłębnie, ale ci co moją siostrę lub brata na pewno znajdą to czego ja nie odkryłam. Jeśli chodzi o Martę to zmieniła się diametralnie (oczywiście na lepsze) a pod koniec była zupełnie inną osobą niż na początku.

„Swój żywot niewesoły

Pędzili w jednej wsi

od młyna do kościoła

Brat dobry i brat zły

Lecz żaden z nich nie wiedział

Wszak jednej byli krwi

W kim Bóg w kim diabeł siedział

Kto dobry a kto zły.”

Pani Nowak odwaliła kawał dobrej roboty, a stworzenie tak różnorodnych bohaterów na pewno wymagało ogromnej pracy. Jednak po przeczytaniu ostatniej strony czuję duży niedosyt, mimo to zakończenie jest oryginale, a dalszej części już samemu trzeba się domyśleć, nie będzie to trudne zadanie.

Jeśli tylko znajdę jeszcze jakieś książki tej autorki w bibliotece to z przyjemnością wypożyczę.

Wydawca: Literacki Egmont

Stron: 332

Przeczytane: 10.05.2013r.

Moja ocena: 8/10