"Pomiędzy" - Tara Hudson

Historia miłości, której nawet śmierć nie może pokonać

Zacznę od wytłumaczenia po co w ogóle wypożyczyłam  "Pomiędzy" z biblioteki, a mianowicie - każdy chyba ma czasami ochotę na jakąś lekką i niezobowiązującą książkę. Niekoniecznie najlepszą, ale przyjemną. Taką na trzy wieczory. Taką, przy której będzie można się jeszcze rozkoszować gorącą czekoladą. Ja też, tak jak każda czytelniczka, potrzebowałam właśnie takiej. I co? Albo źle wybrałam, albo niektórzy autorzy uważają młodzież za kompletne bezmózgi. 

Amelia wie o sobie jedno: nie żyje. Pamięta, że kiedyś rzuciła się we wzburzone wody rzeki, nie wie jednak, kiedy i dlaczego umarła. Błąka się samotna, pogrążona w bólu, smutku i niepewności - niewidzialna dla świata. 

Wszystko zmienia się w jednej chwili. Amelia zauważa tonącego chłopaka. Ratuje go. Rodzi się między nimi uczucie, którego nie sposób pojąć. Fascynujące. Nieziemskie. Mityczne. (Naprawdę? Jakoś nie zauważyłam.) Razem próbują wyjaśnić tajemnicę śmierci Amelii. Poznają też sekret rodziny Joshui. Każde spotkanie przynosi im szczęście, ale i niepokój. Tym bardziej, że zarówno żywi, jak i umarli nie patrzą przychylnym okiem na ich bliskość. 

Bo jaką przyszłość mogą mieć przed sobą atrakcyjny chłopak i dziewczyna z zaświatów? 

Czy teraz prawie wszystkie książki dla młodzieży muszą się opierać na jednym i tym samym schemacie? Super. Ale ja naprawdę nie rozumiem jak można powielać jeden i ten sam wątek w co drugiej młodzieżówce. 

Mamy Amelię - martwą, ale piękną, jakżeby inaczej, bla bla bla. Mamy Josha, który podobno jest taki cudowny itp., taki przystojny (z której strony?), od tej ich miłości jest mi już niedobrze (żeby nie użyć innego określenia). No ileż można? Za słodko!! Taka miłość nie istnieje! Tak, wiem, że o to w tej książce chodzi, jak w każdym paranormalnym romansie, ale autorka nawet nie pokusiła się o spróbowanie napisania czegoś lepszego, tylko pojechała najprostszą drogą, do morza, tam gdzie dno i wodorosty. 

źródło - http://weheartit.com/

Jeśli chodzi o wątki poboczne, to... (uwaga!) nie było ich. No bo po co się kłopotać nad kreowaniem pobocznych postaci i jakichś ich problemów? Strata czasu! Zostawić to najlepiej. Przecież książka jest kierowana do młodzieży, a oni przecież w ogóle nie myślą, mózgu też nie mają. Nie dostrzegą jak bardzo jest ta książka naiwna i głupia. Im się jeszcze spodoba! 

"Pomiędzy" Tary Hudson polecam tylko najbardziej wytrwałym czytelniczkom. Jeśli o mnie chodzi, gdyby nie była to powieść z biblioteki, to wytłukłabym ją w najbliższym rowie, bo naprawdę nie mam już siły na nią patrzeć. Chyba przez najbliższe dwa lata bez kija nie podejdę do żadnego paranormala.

Wydawnictwo: Jaguar

Stron: 344

Przeczytane: 07.12.2013r.

Moja ocena: 1/10